Verhaal achter de tatoeage.
Deze tatoeage bestaat uit een vogel, een witte lelie met een takje met een duimafdruk in één van de blaadjes.
Het is een tatoeage uitgewerkt naar mijn eigen idee.
Persoonlijk en speciaal voor en samen met mij ontworpen.
Ter nagedachtenis aan mijn vader.
Paps is nu inmiddels ruim 9 maanden geleden overleden.
Hij was mijn steun en toeverlaat.
Ik kon alles met hem delen.
Hij gaf altijd advies en hij oordeelde nooit.
Paps was een gezinsman. Hij was er altijd voor zijn gezin.
Hij had alles over voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen.
Mijn ouders waren 60 jaar getrouwd.
Van zijn achterkleinzoon heeft hij 7 maanden mogen genieten.
Paps kon ook heel erg genieten van zijn tuin.
En later genoot hij intens van zijn balkon.
Daar kon hij uren zitten en naar de vogels kijken.
Hij keek dan hoe de jonge vogeltjes uit zijn vogelhuisjes de wijde wereld in vlogen.
Zijn laatste vogelhuisje van het balkon hangt nu in mijn achtertuin.
Een mooie herinnering aan mijn vader.
Zo blijven de vogeltjes nog steeds naar het huisje van mijn vader komen.
Ook de witte lelie was van ons samen. Dat is de bloem die ons samen verbond.
Op mijn verjaardag kreeg ik altijd een grote bos witte lelies.
De duim afdruk van zijn rechter hand had ik al.
Dat was de duim die hij altijd omhoog hield als teken van positiviteit.
Die wilde ik verwerkt hebben in mijn tatoeage.
Paps kwam onverwacht op de IC.
Na een kortziekbed is hij daar na 2 weken overleden.
Nu na ruim 9 maanden heb ik deze tatoeage laten zetten.
Het was nu het goede moment om mijn persoonlijke tatoeage te laten zetten.
Ik hou van je paps. Je hebt voor altijd een plekje in mijn hart.
Met deze tatoeage draag ik je ook voor altijd op mijn huid dichtbij.