Soms gebeurt er iets waardoor je weer even met beide benen op de grond gezet wordt.
De tijd staat even stil. Geen notie van tijdsbestek.
Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid…….
Respect voor alle hulpverleners.🚑🚓🚒
Zij maken het dagelijks mee. Ik heb het, een kleine week geleden, voor het eerst mee gemaakt. Hulpverlenen bij een ongeval.
Ik dacht nog: gewoon verstand op nul, en eropaf. Even helpen, omdat doorrijden geen optie is voor mij.
Zoals altijd ga ik ergens heel positief in en zie ik alles als een uitdaging.💪🏻 Nooit in de gaten hebbende dat dit zo’n impact op mijn leven zou hebben.
Heb ik wel goed gehandeld, had ik niet meer kunnen doen, had ik iets anders moeten doen? Daardoor slecht slapen omdat het zo slecht af liep….
Het leven gaat verder en dat is soms een hard gelach. Het voelt of ik zelf iemand ben verloren, maar ik kende hem niet.
De professionele hulp maakt dat dagelijks mee. Dat moet je dat echt wel kunnen als hulpverlener. Respect.🙏🏻
Werken en dan naar huis en het verdriet en leed niet mee naar huis nemen.
Een afloop van een ongeluk is gelukkig vaak minder negatief, door de inzet van hulp en de hulpverlening.
Nogmaals respect.🙏🏻
Door zoiets van dichtbij mee te maken, ben ik me er weer heel erg van bewust van het feit dat het zomaar voorbij kan zijn.✨
Nu ben ik nog dankbaarder voor het leven wat ik heb. Ik geniet van elke dag en van mijn man en twee kinderen.🥰 Dat is belangrijk.
Ik waardeer wat ik heb en ik werk hard in de shop.😅😆
Ook ben ik dankbaar voor alle lieve mensen om me heen.😍 … See more
