Na een duidelijke ontwerp opdracht te hebben doorgesproken, had ik een super mooi ontwerp ontvangen via de app. Precies zoals ik het in mijn hoofd had. Perfect met al mijn voorgestelde aanpassingen.
Een concreet ontwerp speciaal voor mij gemaakt. De afspraak stond gepland.
Na de gebruikelijke voorbereiding zat het ontwerp op mijn onderarm gepakt.
In de spiegel kon ik de afbeelding goed zien.
Ik wist het niet meer. Was het wel goed?
Wel precies zoals ik in mijn hoofd had, maar het was ‘m niet.
Hoe dan? Ik wist het zeker.
Nu twijfelde ik, omdat ik de afbeelding op mijn huid zag.
Nu had ik een goed beeld van hoe het zou kunnen worden.
Ineens wist ik het niet meer zeker. Zo zou mijn onderarm er voor altijd uit komen te zien.
Wilde ik dat wel?
Twijfel. En ik was bijna in paniek.
Ik durfde niks te zeggen.
Ik stond daar maar te staren naar mijn onderarm.
Mijn gezicht sprak boekdelen.
‘Je twijfelt hé?’ zei Nienke. ‘Dan ga je naar huis zonder tatoeage.’
Ik stond haar aan te kijken of ik water zag branden.
Ik stamelde; okay. Wat ongemakkelijk en protesterend namen we afscheid.
Ik ging naar huis met een echt plakplaatje.
Zonder inkt in de huid, maar alleen geplakt op de huid.
Ik baalde als een stekker.
Alles was al netjes voorbereid. Bijna alles lag al klaar.
De behandeltafel was ‘ready ‘ en mooi ‘gedekt’ om te kunnen beginnen.
Uiteindelijk was het wel goed geweest om zonder tatoeage naar huis gaan.
Een paar maanden later heb ik de sleeve uiteindelijk wel afgemaakt.
Met hele andere ontwerpen, dan het plakplaatje wat ik eerder had.
En daar had ik absoluut geen twijfel over, als er nu een gedeelte geplak was.
Tot op de dag van vandaag heb er nog steeds geen spijt van deze tatoeages.
Ik ben alleen maar super blij met mijn volledig getatoeëerde arm.