Dit is het verhaal achter deze tatoeage.
Op m’n 18de, inmiddels 31 jaar geleden, heb ik voor het eerst Anorexia gekregen.
Ik heb toen een jaar lang bijna niks gegeten.
Eigenlijk moest ik gelijk opgenomen worden in het ziekenhuis, maar dat wilde ik natuurlijk niet.
Ik ben toen toch weer wat meer gaan eten om niet opgenomen te hoeven worden.
Mijn Anorexia is ontstaan mede doordat mijn toenmalige vriendje het uit maakte.
Hij had een ander. Mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld kwamen op een dieptepunt.
Door zo weinig te eten, dacht ik dat ik mooier zou worden.
Over mijn eetgewoontes had ik controle.
Dat voelde goed, want bij iedere emotionele gebeurtenis was dat mijn uitweg. Mijn oplossing.
Maar dat was natuurlijk niet de oplossing en genoeg eten bleef een probleem.
Wat ik at, was lang niet genoeg.
Niet van mezelf houden, een laag zelfbeeld, mijn onzekerheid, altijd bezig zijn met wat andere mensen van me zouden denken en onvoldoende eten.
Dat was de rode draad in mijn leven.
Ik heb nooit de goede hulp gekregen die ik eigenlijk nodig had. Tot eind jaar 2022.
Ik voelde me al heel erg lang moe, futloos en hartkloppingen. Ik kon niet meer.
Mijn bloedwaardes bleken heel slecht en ik ging er bijna aan onderdoor.
Gelukkig met hulp van mijn man en mijn arts ben ik wel bij de goede instanties terechtgekomen.
Ik heb bijna een heel jaar intensieve therapie gehad.
Dat was echt een super zwaar jaar, maar ik ben er helemaal bovenop gekomen!
Door die therapie en de steun van mijn man en kinderen gaat het nu goed met mij.
Ik ben nu eetstoornisvrij! En ik voel me ook vrij.
Nu was het goede moment voor mij om een tatoeage te laten zetten.
Dit symbool is het Neda teken en dat wilde ik vereeuwigd hebben als tatoeage op m’n arm.
Het staat voor de genezing van een eetstoornis.
De twee standaard dikke lijnen van het symbool bestaan nu uit dunne lijnen.
Blaadjes met krullen en stipjes als versiering.
Het is een sierlijke en vrouwelijke tatoeage geworden en ik ben er mega trots op.