Het verhaal achter deze tatoeage.
Mijn tatoeage als laatste afscheid.
De afgelopen weken zijn de meest intense uit mijn leven geweest.
Het begon met een onrustig gevoel, want mijn moeder had al langere tijd gezondheidsklachten. Haar longen speelden op, en we wisten dat het niet goed zat, maar je houdt hoop.
Hoop dat je nog tijd hebt, totdat het ineens allemaal verandert.
Op een maandag kreeg ik het bericht dat er scheurtjes in haar hart waren ontdekt.
Dat was al een enorme schok.
Je voelt je machteloos, verslagen.
Maar alsof dat nog niet genoeg was, kregen we op maandag 14 april te horen dat mijn moeder ook darmkanker had.
Die mededeling kwam als een mokerslag.
Je hoort het, maar het dringt nauwelijks door.
Het was alsof de grond onder onze voeten verdween.
De tijd stond stil.
Te midden van deze chaos en het verdriet wilde ik iets doen.
Iets blijvends.
Iets dat onze band zou eren en voor altijd zichtbaar zou zijn.
Ik besloot een moeder-dochter tatoeage te laten zetten.
Een symbool van onze onvoorwaardelijke liefde, onze verbondenheid.
Mijn enige wens was dat mijn moeder hem nog zou kunnen zien.
Vrijdagmiddag 18 april liet ik de tatoeage zetten.
Vanuit de tattooshop reed ik direct naar mijn moeder toe.
Ik was er rond half vier, precies op tijd.
Ze zag de tatoeage en haar gezicht straalde.
“Wat is ‘ie mooi,” zei ze.
Dat moment… dat vergeet ik nooit meer.
Het was klein, maar het betekende alles.
Diezelfde avond, rond half zes, besloot mijn moeder dat het genoeg was geweest.
De pijn was ondraaglijk, ze kreeg morfine en een slaapmiddel.
We zijn de hele avond en nacht bij haar gebleven, hebben gewaakt, handen vastgehouden, afscheid genomen.
Op zaterdagmiddag 19 april is ze vredig overleden.
Het verdriet is intens, maar ik ben ook dankbaar.
Dankbaar dat ik er was.
Dat ik die laatste momenten met haar mocht delen.
Dat ik haar nog iets moois kon geven in haar laatste uren.
En vooral: dat ze mijn tatoeage heeft gezien en gevoeld hoeveel ik van haar houd.
Lieve Nienke, ik wil je uit de grond van mijn hart bedanken.
Je hebt deze tatoeage met zoveel liefde gezet.
Mijn moeder vond hem prachtig, dat zei ze nog.
En ik draag hem nu als een eerbetoon aan haar, voor altijd.