Verhaal achter deze tatoeage.
Soms gebeurt er iets in het leven dat alles verandert.
Voor mij was dat een ernstig auto-ongeluk, een moment waarop de wereld even stilstond.
Een klap die mijn lichaam brak, maar mijn geest uiteindelijk sterker maakte.
Wonder boven wonder heb ik het overleefd.
Het voelde alsof er een engel op mijn schouder zat die dag en daarom besloot ik een blijvend eerbetoon te laten zetten.
Een tatoeage van het woord ‘angel’, subtiel geplaatst op mijn linkerschouder, net boven het sleutelbeen.
Die plek is niet toevallig gekozen.
Tijdens het ongeluk raakte die kant van mijn lichaam zwaar beschadigd.
Met pinnen en platen ben ik weer opgebouwd, letterlijk en figuurlijk.
Maar wat ik nooit verloor, was mijn wil om te leven, mijn kracht om door te gaan.
De tatoeage werd een krachtig symbool van mijn overleving, mijn doorzettingsvermogen en de onzichtbare bescherming die ik voelde op dat cruciale moment.
Een jaar na het ongeluk was ik fysiek hersteld en heb ik de tatoeage laten zetten.
Maar de weg naar volledige heling was nog lang.
Vier jaar later heb ik de tatoeage laten bijwerken.
Iets donkerder, strakker en duidelijker, als teken van mijn groei en acceptatie.
Want ook ik was veranderd: sterker, bewuster en vol levenslust.
Maar het ongeluk heeft zijn sporen nagelaten.
De pijn is er nog elke dag, voelbaar door mijn gebroken heup
Ook mentaal heb ik een zware strijd gehad.
De onzichtbare wonden en dat trauma had ik nog steeds.
Ik volgde meerdere behandelingen om dit trauma te verwerken.
Want al 5 jaar leefde ik door en ik had dat nog geen plek gegeven.
Nu wel, maar vergeten doe je het nooit.
Deze tatoeage is meer dan inkt op mijn huid.
Het is een herinnering aan dat ene moment, die ene dag waarop het leven kantelde.
Het is een eerbetoon aan het onzichtbare dat mij heeft beschermd.
En bovenal: het is een symbool van hoop, kracht en het wonder dat ik hier vandaag nog mag zijn.
Laat je inspireren en blijf geloven.
Want soms… heb je echt een engel op je schouder.